Christine Meijer: 'Mooi dat ik op deze manier mijn steentje kan bijdragen.'
‘Al sinds begin jaren ’70 loopt het ziekenhuis als een rode draad door mijn leven. Ruim dertien jaar werkte ik als analist in het laboratorium van het Delfzicht Ziekenhuis. Ik zat destijds tevens in de Ondernemingsraad en speelde piano in het Delfzichtkoor. Een prachtige tijd waar ik warme herinneringen aan koester. In 1985 ben ik gestopt vanwege mijn zwangerschap.’
‘Het ziekenhuis is altijd blijven trekken. Toen ik in 1997 in een advertentie las dat het st. Lucas Ziekenhuis in Winschoten gastvrouwen zocht, heb ik dan ook meteen gereageerd. Eénentwintig jaar heb ik als gastvrouw met groot plezier patiënten ontvangen, waar nodig begeleid en, als het spreekuur uitliep, koffie en thee verzorgd. Eerst dus in het st. Lucas Ziekenhuis en later in het OZG. Nadat het OZG verhuisde naar Scheemda, veranderde de functie van gastvrouw enigszins. In het nieuwe ziekenhuis worden de patiënten in de centrale hal ontvangen bij de aanmeldzuilen. Dat betekent dat je als gastvrouw veel moet staan. Vanwege rugklachten was dat lastig voor mij. En dus was ik in 2018 helaas genoodzaakt om te stoppen.’
‘Toch ben ik nog steeds aan het OZG verbonden. Zo zit ik sinds 2013 in de Cliëntenraad, waar ik samen met de overige leden opkom voor de belangen van de patiënten. Over een jaar loopt mijn termijn echter af en ben ik niet meer herkiesbaar. Om ook in de toekomst betrokken te blijven ben ik afgelopen zomer Vriend van het Ommelander Ziekenhuis geworden. Het is mooi dat ik op die manier mijn steentje kan bijdragen aan het welzijn van patiënten in mijn geliefde ziekenhuis. De stichting heeft de afgelopen periode al tal van waardevolle voorzieningen en activiteiten gerealiseerd die het ziekenhuisverblijf veraangenamen. Dat moet ook zo blijven.’
'Natuurlijk, toen ik in het Delfzicht Ziekenhuis werkte was alles veel kleinschaliger. Het voelde als één grote familie. Maar ondanks dat het nu veel groter is heeft het OZG haar karakter van een echt streekziekenhuis weten te behouden. Het is nog steeds een ziekenhuis dat middenin de regionale samenleving staat. En daar hoort een vriendenstichting die het welzijn van patiënten wil bevorderen onherroepelijk bij.’
